Σημείωμα της Σύνταξης:

Στο πλαίσιο του μαθήματος «Ελληνικός Πολιτισμός», καλέσαμε τους τριτοετείς φοιτητές να συνεργαστούν μαζί και να προβούν μια συγκριτική ανάλυση μεταξύ της κινεζικής και της ελληνικής μυθολογίας. Ακολουθεί η παρουσίαση των εργασιών τους.

(Τηλέμαχος Gu, Κυριακή Jiao)

1. Οι ομοιότητες

Ο Άδης και ο Γιανούαγγιε είναι η προσωποποίηση της έννοιας του «θανάτου». 

Βασική ταυτότητα και εικόνα:

Ο Άδης και ο Γιανούαγγιε είναι η προσωποποίηση της έννοιας του «θανάτου». Ο Άδης απεικονίζεται συχνά κρατώντας μια τρίαινα ή ένα κλειδί με τον σκύλο Κέρβερο δίπλα του. Έχει σοβαρή έκφραση και κάθεται στον θρόνο του στο Κάτω Κόσμο. 

Ο Γιανούαγγιε έχει μια μορφή σκληρού αυτοκράτορα, φοράει επίσημα ενδύματα και τον περιστοιχίζουν φύλακες. Η εικόνα και των δύο είναι γεμάτη σοβαρότητα, προκαλεί δέος, ακόμη και φόβο.

Περιοχή δικαιοδοσίας:

Ο Άδης διοικεί τον Κάτω Κόσμο, που περιλαμβάνει τόπους για τους μακάριους και τόπους για τιμωρία. Ο Γιανούαγγιε διοικεί το «阴曹地府», τον κινέζικο κάτω κόσμο, όπου υπάρχει και η διάσημη «Δεκαοχτώβαθμη Κόλαση» για την τιμωρία των κακών. Και οι δύο κυβερνούν έναν υπόγειο κόσμο, ο οποίος είναι εντελώς διαχωρισμένος από τον κόσμο των ζωντανών.

1. Οι διαφορές

1) Θεϊκή Υπόσταση (神格)

Ο Άδης: Είναι αδερφός του Δία και ισάξιός του. Είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και βασιλιάς του κάτω κόσμου. Ο κάτω κόσμος είναι η επικράτειά του. Έχει κι αυτός αισθήματα (π.χ. σεξουαλικά όπως φαίνεται στην ιστορία της Περσεφόνης) και αν και μερικές φορές επηρεάζεται από τον Δία, παίρνει πολλές αποφάσεις μόνος του.

Ο Γιανούαγγιε: Από πάνω του υπάρχουν ανώτεροι θεοί. Σε ορισμένους μύθους αναφέρεται ότι αναγκάστηκε να υπακούσει. Μοιάζει περισσότερο με διορισμένο ανώτατο δικαστή ή κυβερνήτη που διαχειρίζεται τον κάτω κόσμο. Αντιπροσωπεύει μια «θέση» παρά έναν ιδιοκτήτη.

2）Λειτουργίες (职能)

Ο Άδης: Είναι ο «φύλακας της πόρτας».
Το κύριο έργο του είναι να διασφαλίζει ότι οι ψυχές των νεκρών παραμένουν στον κόσμο του και δεν επιστρέφουν στους ζωντανούς. Ρυθμίζει την τάξη στον κάτω κόσμο και σπάνια κρίνει προσωπικά κάθε ψυχή.

Ο Γιανούαγγιε: Είναι ο «δικαστής».
Το κύριο έργο του είναι να κρίνει κάθε νεκρό άτομο. Αποφασίζει, βάσει των πράξεων του στη ζωή, αν θα πάει στον παράδεισο, θα μετενσαρκωθεί ή θα υποφέρει στην κόλαση. Η ύπαρξή του ενσωματώνει την αρχή «το καλό ανταμείβεται, το κακό τιμωρείται».

Με λίγα λόγια: Ο Άδης είναι ο «διευθυντής της φυλακής», ενώ ο Βασιλιάς Γιανούαγγιε είναι ο «ανώτατος δικαστής».

Κάποιες αποδείξεις：

Στην ιστορία του Ορφέα, αποδεικνύεται ότι η υπακοή προς τον Άδη είναι απαραίτητη αν και ο μουσικός τον συγκίνησε και του δόθηκε η ευκαιρία να σώσει τη γυναίκα του. Παρ’ότι θεωρητικά δεν είναι δυνατόν να φεύγει καμία ψυχή από τον Κάτω Κόσμο, ο Θεός αποφασίζει και μόνος του, σύμφωνα με τη θέλησή του.

Ο Γιανούαγγιε όμως πολλές φορές αναγκάστηκε να υποκύψει στον Ούκονγκ κατά το βιβλίο το Ταξίδι στη Δύση. Ως αποτέλεσμα, ο Ούκονγκ απέκτησε αθανασία και Ο Γιανούαγγιε διέγραψε τον περιορισμό ηλικίας για τα πρωτεύοντα θηλαστικά και επέτρεψε να επαναφερθούν στη ζωή ψυχές που ήταν αθώες.