Ο Κινέζος ποιητής Σου Σι

Αστερία και Χαρούλα

 Ο Σου Σι(1037-1101 μ.Χ.) ήταν Κινέζος ποιητής στην Δυναστεία των βόρειων Σονγκ(960-1127 μ.Χ.), αναγνωρισμένος ως μια ανοιχτόμυαλη και αισιόδοξη προσωπικότητα. Ήταν πρωτοπόρος στο απεριόριστο στυλ της ποίησης της Δυναστείας Σονγκ. Τα έργα του εκφράζουν όχι μόνο τον ρομαντισμό, αλλά και τις βαθιές σκέψεις για την ζωή και την κοινωνία. Στα ποιήματά του δεν γκρίνιαζε ποτέ για τις αμέτρητες δυσκολίες στη ζωή του, αλλά διασκέδαζε με τα νόστιμα φαγητά ή την γραφική θέα. Ήταν επίσης γνωστός για την πρόζα, την καλλιγραφία και την ζωγραφική, ιδιαίτερα στο μπαμπού. Αυτός δημιούργησε την άνθηση στην λογοτεχνία και στις τέχνες στην Δυναστεία Σονγκ.

Ο Σου Σι ήταν απόγονος του Σου Ουέινταο, έναν υπουργό της Δυναστείας Τανγκ. Ο πατέρας του ήταν ο Σου Σιούν και είχε έναν μικρότερο αδελφό που έλεγαν Σου Ζε. Ο Σου Σιούν έμεινε σπίτι λόγω του θανάτου του πατέρα του. Εκεί σπούδασε σε ένα κλειστό δωμάτιο και δίδαξε στον Σου Σι και τον Σου Ζε τις γνώσεις του. Όταν ο Σου Σι ήταν 21 ετών, έδωσε στις αυτοκρατορικές εξετάσεις μαζί με τον πατέρα και τον αδελφό του και κέρδισε τη δεύτερη θέση. Όμως ύστερα πήγε σπίτι επειδή πέθανε η μητέρα του. Όταν έγινε αξιωματούχος πάλι, θύμωσε τον Wang Anshi, τον τότε "πρωθυπουργό" της χώρας. Το 1079, ο Su Shi υπέβαλε ένα άρθρο στον αυτοκράτορα, αλλά οι αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν ότι είχε απώτερα κίνητρα. Συνελήφθη από τους στρατιώτες του Yushitai, που είναι η γνωστή υπόθεση με το όνομα Wutaishian. Η ζωή του άλλαξε εντελώς. Μετατέθηκε διαδοχικά στο Huang Zhou, στο Hang Zhou  και στο Dan Zhou. Όταν ο Αυτοκράτορας Song Huizong ήρθε στην εξουσία, του δόθηκε αμνηστία αλλά δυστυχώς πέθανε στο Chang Zhou.

Παρακάτω είναι ένα από τα γνωστότερα έργα του.

Ding Feng Bo

 Δεν με νοιάζει ο ήχος της βροχής στα φύλλα.

Καλύτερα να περπατήσω αργά τραγουδώντας άνετα.

Από το άλογο προτιμώ το μπαστούνι κι τα σανδάλια.

Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθώ.

Με ψάθινο μανδύα, θα περάσω όλη την ζωή μου σε ομίχλη και σε βροχή.

Με ξυπνάει ο ψυχρός άνεμος της άνοιξης από την μέθη.

Λίγο κρύο κάνει.

Μπροστά, βλέπω τον λοξό ήλιο πάνω από την κορυφή του λόφου.

Γυρνώντας το κεφάλι μου, μια τελευταία ματιά στον θυελλώδη δρόμο πίσω.

Και συνεχίζω,

ανεξάρτητα από το αν έχει βροχή ή ήλιο.