Οι αρχαίοι Κινέζοι πίστευαν ότι ο φοίνικας ήταν ο ιερός βασιλιάς των πουλιών. Αλλά στην αρχή, ο φοίνικας ήταν ένα πολύ συνηθισμένο πουλί. Δεν είχε τα ίδια όμορφα φτερά όπως έλεγαν οι θρύλοι και, φυσικά, δεν ήταν ο βασιλιάς των πουλιών.

    Ο φοίνικας όμως είχε ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα: ήταν πολύ εργατικός. Κάθε μέρα, ενώ τα άλλα πουλιά τραγουδούσαν και έπαιζαν, ο φοίνικας συνέλεγε τους ξεχασμένους ξηρούς καρπούς των άλλων πουλιών και τους έκρυβε σε μια σπηλιά.

    Μια χρονιά, υπήρχε μια σοβαρή ξηρασία στο δάσος. Όλα τα πουλιά δεν μπορούσαν να βρουν φαγητό πουθενά, και μερικά από αυτά πέθαναν από την πείνα. Αυτήν την στιγμή, ο φοίνικας μοιράστηκε τους ξηρούς καρπούς στην σπηλιά με τα άλλα πουλιά, για να επιβιώσουν από την ξηρασία μαζί.

    Μετά την ξηρασία, για να ευχαριστήσουν τον φοίνικα, όλα τα πουλιά θυσίασαν τα ομορφότερα τους φτερά και έκαναν ένα καταπληκτικό ένδυμα φτερών. Το χάρισαν στον φοίνικα και τον εξέλεξαν βασιλιά των πουλιών.

    Από τότε, κάθε φορά ο φοίνικας είχε τα γενέθλιά του, όλα τα άλλα πουλιά πετούσαν προς αυτόν για να τον συγχαρούν.